Vrienden maken, shoppen en Henri Pittier

Hola!

Hier weer een berichtje van ons, deze keer vanuit een regenachtig Valencia... ja helaas... hier is het ook niet altijd mooi weer. We zitten nu in de regentijd en soms betekent dat veel regen en vandaag bijna de hele dag door :-(

Afgelopen week heb ik, Maris, voor het eerst afgesproken met Susana. Ik had haar ontmoet toen ik in het tuincentrum stond te stuntelen in het Spaans een week eerder. Ze schoot me te hulp en we raakten aan de praat. Zij heeft 10 jaar in Amerika gewoond en was net 2 weken terug in Valencia, ze verhuist met haar gezin weer hier naar toe. Ze begreep heel goed hoe het is om in een ander land je draai te vinden en de taal te leren, ze gaf me haar email en nummer en we spraken af om contact te houden. Afgelopen donderdag hadden we afgesproken en ze zou me komen ophalen zodat ik achter haar aan kon rijden naar haar huis (want ik wist niet hoe is daar moest komen en wilde niet ergens verdwalen natuurlijk). We reden naar een prachtige wijk aan de voet van de berg (pfoeee gelukkig dacht ik bij mezelf, ik had wel ingeschat dat ze in een goede buurt zouden wonen aangezien ze me met een driver kwam ophalen maar je weet het natuurlijk maar nooit). We hebben heel gezellig gekletst, ik heb haar dochters leren kennen en haar schoonmoeder en ik kreeg een heerlijke venezuolaanse lunch. Zeker voor herhaling vatbaar. Toen ik zelf terug reed in de auto was ik best een beetje trots, het is me gelukt om zelf iemand te leren kennen hier en een basis te leggen voor een nieuwe vriendschap.

Zaterdag hoefde Martijn maar een halve dag te werken en zijn we de rest van de dag op pad geweest voor spulletjes voor in huis. Als eerste zijn we naar de Makro gegaan maar toen we de rij zagen hebben we ons karretje laten staan en zijn we gauw weer weg gegaan. In Valencia zijn relatief weinig winkels op het aantal inwoners en daarbij lijkt het alsof de Venezuolanen dol zijn op winkelen wat kan zorgen voor enorme rijen!! Vooral 's avonds en in het weekend als de meeste mensen vrij zijn. In de Makro ging de rij helemaal tot achterin in de winkel (en het is een grote winkel!) en toen nog de hoek om, ik overdijf niet als ik zeg dat er zeker 50 mensen voor ons in de rij stonden!! Bij de kassa willen ze ook altijd je paspoort nummer en naam hebben (geldt voor iedereen, niet alleen voor ons) en bij het verlaten van de winkel moet je je bonnetje ook nog laten controleren. Je kunt je voorstellen dat met 50 mensen voor je en zo'n inefficient proces de wachttijd flink oploopt, een half uur of 3 kwartier in de rij is dan geen uitzondering.... Dat deden we dus maar even niet :-)

Gister besloten we om wat nieuws uit te proberen. We waren getipt dat de stranden en de natuur bij Choroni, in het Henri Pittier National Parc, heel erg mooi waren dus wij onze spullen gepakt en op pad gegaan. In Maracay werden we getroffen door zware regenval net voordat we de bergen in gingen, door kolkende rivieren reden we stapvoets verder, Volgens de naviagtie was het 106 km en 1:45 uur rijden, er bleek wat meer tijd nodig te zijn, de pas naar bijna 1600 meter was op sommige plekken zo smal dat je er amper met een auto kon rijden en met tegemoet komend verkeer, waaronder ook bussen, was dat soms achteruit terug.. De rit was mooi, maar lang, na ca 3 uur slingeren kwamen we aan in Puerto Colombia, een toeristsch plaatsje en gezellig druk. We hadden echter geen tijd over om nog te zwemmen, we moesten namelijk ook nog 3 uur terug en hier liever, voor het donker is, weer op bekend terrein. We reden om vier uur weer weg uit Puerto Colombia en waren rond zeven uur weer thuis. Als we daar een keer naar een van de stranden willen betekent het dus vroeg weg van huis, dat was duidelijk, lesje geleerd!
In het park komen overigens allerlei 'animales' voor zoals; puma's, slangen, tapirs, 500 verschillende vogels etc maar geen van allen hebben we kunnen spotten. Vanuit Puerto Colombia kun je jungle tochten maken in het park en dat hebben we dus op ons verlanglijstje gezet :-D.

Deze week is weer een drukke werkweek (o.a. dak van het warehouse moet er op en alle 59 buispalen de grond in). Volgende keer zal ik wat foto's van het project op de site zetten.

Jullie liggen nu ongetwijfeld allemaal lekker te slapen, dat gaan wij ook zo doen. Welterusten!

Veel liefs van M en M