Land van contrasten
Door: Maris
Blijf op de hoogte en volg Martijn
09 Januari 2014 | Venezuela, Valencia
Hola a todos!
Venezuela is een land van contrasten, ik denk dat niemand dat verbaast maar deze week werd ik daar nog even extra attent op gemaakt. Afgelopen maandag ben ik op bezoek geweest bij Susana en Rodrigo en hun familie, zij verbleven een week in de kustplaats Tucacas. Tucacas ligt tegen nationaal park Morrocoy aan, een nationaal park met een flink aantal paradijselijke eilandjes, mangrovebossen en ondiepe stukken in de zee waar je met je bootje voor anker kunt gaan om te zwemmen. We zouden in eerste instantie samen daar naar toe gaan in het weekend maar dat weekend was het drukste weekend van het jaar in Tucacas en tenzij we vreselijk lang in de file wilde staan om daarna op een bomvol eiland te gaan zitten was dat geen goed idee. Maandag ochtend reed ik dus in mijn eentje daar naar toe, het is zo'n anderhalf uur rijden en het eerste stuk is dezelfde snelweg die Martijn elke dag rijdt. Ik was nog nooit in Tucacas geweest dus ik was een beetje zenuwachtig maar de heenreis verliep prima. Een heerlijke dag gehad in Tucacas met Susana en familie. Ricardo, broer van Rodrigo, heeft daar een boot en hij heeft ons rond gevaren en we hebben voor anker gelegen bij een ondiep stuk helderblauwe zee om te zwemmen en te zonnen. We waren aan het eind van de middag terug in de posada en omdat het hier vroeg donker wordt wilde ik eigenlijk blijven slapen en de volgende dag terug rijden in het daglicht. Jammer genoeg zat alles vol en besloot ik toch terug te rijden. De nanny moest ook terug naar Valencia en reed met me mee, gelukkig maar anders had ik het niet gedaan denk ik. De snelwegen hier zijn niet verlicht en er zitten af en toe flinke gaten in de weg en als er een tegenligger voorbij komt kun je even helemaal niet zien waar de weg loopt. Best een spannend ritje dus, ook omdat je in je achterhoofd hebt dat je hier echt niet met panne wilt staan en al helemaal niet in het donker omdat het niet zo'n veilig land is. Gelukkig verliep alles goed en kwamen we na anderhalf huur veilig in Valencia aan. De volgende dag las ik dat Miss Venezuela 2004 en haar man waren dood geschoten op de snelweg, misschien hebben jullie het bericht ook wel in het nieuws gezien. Die snelweg was dezelfde waar ik en Karina die avond ook over gereden hadden. Oefff dan komt het toch wel weer even dichtbij en wil ik hier het liefst meteen weg.
De afgelopen dagen is hier de onveiligheid nu ook veel in het nieuws, de president heeft het er over in zijn toespraken, het staat in de kranten en op internet. Venezuela heeft de zeer twijfelachtige eer om op nr 2 te staan van landen met de meeste moorden per jaar. Er worden hier jaarlijks gemiddeld 70 mensen per 100.000 inwoners vermoord. De teller stond maandag in Valencia geloof ik alweer op 5 en het jaar is net begonnen.
Aan de andere kant heb je dan de vrienden die we hier hebben leren kennen. Zij hebben stuk voor stuk een warm zuidelijk karakter, vragen ons overal mee naar toe en niks is te veel, het voelt alsof we familie van ze zijn. Dat helpt ons enorm en we prijzen ons gelukkig met zulke mensen om ons heen hier, die zou ik nog niet willen missen! Zo waren de feestdagen ook onder de pannen, met verschillende uitnodigen op zak konden we kiezen waar we heen wilden. We hebben het verdeeld zodat we bij bijna iedereen een keer konden komen. Kerstavond vierden we bij kapitein Rivas, tweede kerstdag bij Susana, oud en nieuw bij Manuel en het nieuwe jaar begonnen we bij Erika. Bij alle feestjes werden we in de watten gelegd en de moeders zorgden er wel voor dat we ook de volgende dagen te eten hadden, we kregen namelijk van alles mee. Van de traditionele hallaca (deeg met vulling gegaard in een bananenblad), pan de jamon (brood met ham) tot pernil (varkensvlees uit de oven).
De afgelopen weken is het weer erg druk bij de supermarkten en in de winkelcentra. In de supermarkten is er weer toiletpapier, olie en meel voor arepas dus dat zorgt voor extra drukte, er wordt massaal ingeslagen voor het geval dat het er voorlopig weer niet is. Vlak voor de kerst was er ook weer houdbare melk, dat was er sinds eind juli niet meer geweest dus Marieke en ik waren erg blij dat we dat een keer op een maandagochtend zonder rijen op de kop konden tikken. Dit soort dingen zijn in NL niet voor te stellen. Ook in de winkelcentra in het een drukte van belang, mensen kopen nog steeds massaal de winkels leeg na de prijsverlagingen en wat je nu ziet is dat de winkels leeg raken of al leeg zijn. De winkels die geïmporteerde dingen verkopen (en dat zijn er heel veel want er wordt hier weinig lokaal gemaakt) denk bv aan kleding en elektronica blijven ook leeg omdat de overheid geen dollars beschikbaar stelt aan de bedrijven om weer te kunnen importeren. Mensen hier morgen ook maar een maximum aantal dollars per jaar opnemen, 2500, geloof ik en meer niet. Daar moeten ze het mee doen als ze op reis gaan of iets willen kopen in het buitenland. De boel zit gewoon op slot. In Nederland wordt er soms veel geklaagd over van alles en nog wat maar ik denk dat als de klagers een tijdje hier zouden wonen ze zich heel snel realiseren wat een fijn land NL is en dat we blij moeten zijn met wat we hebben.
Met ons Spaans gaat het goed, als we nu met vrienden afspreken, spreken we eigenlijk al veel in het Spaans, uiteraard af en toe nog steeds wel eens een woordje Engels als we er niet uitkomen maar het gaat zeker niet slecht. Soms als Martijn en ik eens in het park lopen gebruik ik wel eens een Spaans woord of een zin om de mensen van hun stuk te brengen haha. We worden hier namelijk veel aangekeken en nagestaard, ze zijn hier geen buitenlanders gewend en we vallen dus op, grappig om ze dan wel eens van hun stuk te brengen door te doen alsof we in het Spaans converseren :-)
Martijn heeft de afgelopen weken flink gebuffeld op het werk. Thomas en Rudi waren beide met verlof en Martijn heeft de boel draaiende gehouden. Hij heeft met name aan de transfer area gewerkt, dat is het gedeelte bovenaan de scheepshelling waar straks de schepen verplaatst zullen worden middels een kar. Er moest een werkvloer gestort worden van flink wat vierkante meters en dat komt deze week af. Hij is blij met het resultaat dus die welverdiende vakantie die er aankomt is zeker verdiend.
Ik ga zo langzaamaan het huis klaarmaken voor de logees en mijn koffertje pakken voor het nationale park Canaima, die hoogste waterval van de wereld wil ik nu wel eens in het echt zien!
Veel liefs
M&M
Venezuela is een land van contrasten, ik denk dat niemand dat verbaast maar deze week werd ik daar nog even extra attent op gemaakt. Afgelopen maandag ben ik op bezoek geweest bij Susana en Rodrigo en hun familie, zij verbleven een week in de kustplaats Tucacas. Tucacas ligt tegen nationaal park Morrocoy aan, een nationaal park met een flink aantal paradijselijke eilandjes, mangrovebossen en ondiepe stukken in de zee waar je met je bootje voor anker kunt gaan om te zwemmen. We zouden in eerste instantie samen daar naar toe gaan in het weekend maar dat weekend was het drukste weekend van het jaar in Tucacas en tenzij we vreselijk lang in de file wilde staan om daarna op een bomvol eiland te gaan zitten was dat geen goed idee. Maandag ochtend reed ik dus in mijn eentje daar naar toe, het is zo'n anderhalf uur rijden en het eerste stuk is dezelfde snelweg die Martijn elke dag rijdt. Ik was nog nooit in Tucacas geweest dus ik was een beetje zenuwachtig maar de heenreis verliep prima. Een heerlijke dag gehad in Tucacas met Susana en familie. Ricardo, broer van Rodrigo, heeft daar een boot en hij heeft ons rond gevaren en we hebben voor anker gelegen bij een ondiep stuk helderblauwe zee om te zwemmen en te zonnen. We waren aan het eind van de middag terug in de posada en omdat het hier vroeg donker wordt wilde ik eigenlijk blijven slapen en de volgende dag terug rijden in het daglicht. Jammer genoeg zat alles vol en besloot ik toch terug te rijden. De nanny moest ook terug naar Valencia en reed met me mee, gelukkig maar anders had ik het niet gedaan denk ik. De snelwegen hier zijn niet verlicht en er zitten af en toe flinke gaten in de weg en als er een tegenligger voorbij komt kun je even helemaal niet zien waar de weg loopt. Best een spannend ritje dus, ook omdat je in je achterhoofd hebt dat je hier echt niet met panne wilt staan en al helemaal niet in het donker omdat het niet zo'n veilig land is. Gelukkig verliep alles goed en kwamen we na anderhalf huur veilig in Valencia aan. De volgende dag las ik dat Miss Venezuela 2004 en haar man waren dood geschoten op de snelweg, misschien hebben jullie het bericht ook wel in het nieuws gezien. Die snelweg was dezelfde waar ik en Karina die avond ook over gereden hadden. Oefff dan komt het toch wel weer even dichtbij en wil ik hier het liefst meteen weg.
De afgelopen dagen is hier de onveiligheid nu ook veel in het nieuws, de president heeft het er over in zijn toespraken, het staat in de kranten en op internet. Venezuela heeft de zeer twijfelachtige eer om op nr 2 te staan van landen met de meeste moorden per jaar. Er worden hier jaarlijks gemiddeld 70 mensen per 100.000 inwoners vermoord. De teller stond maandag in Valencia geloof ik alweer op 5 en het jaar is net begonnen.
Aan de andere kant heb je dan de vrienden die we hier hebben leren kennen. Zij hebben stuk voor stuk een warm zuidelijk karakter, vragen ons overal mee naar toe en niks is te veel, het voelt alsof we familie van ze zijn. Dat helpt ons enorm en we prijzen ons gelukkig met zulke mensen om ons heen hier, die zou ik nog niet willen missen! Zo waren de feestdagen ook onder de pannen, met verschillende uitnodigen op zak konden we kiezen waar we heen wilden. We hebben het verdeeld zodat we bij bijna iedereen een keer konden komen. Kerstavond vierden we bij kapitein Rivas, tweede kerstdag bij Susana, oud en nieuw bij Manuel en het nieuwe jaar begonnen we bij Erika. Bij alle feestjes werden we in de watten gelegd en de moeders zorgden er wel voor dat we ook de volgende dagen te eten hadden, we kregen namelijk van alles mee. Van de traditionele hallaca (deeg met vulling gegaard in een bananenblad), pan de jamon (brood met ham) tot pernil (varkensvlees uit de oven).
De afgelopen weken is het weer erg druk bij de supermarkten en in de winkelcentra. In de supermarkten is er weer toiletpapier, olie en meel voor arepas dus dat zorgt voor extra drukte, er wordt massaal ingeslagen voor het geval dat het er voorlopig weer niet is. Vlak voor de kerst was er ook weer houdbare melk, dat was er sinds eind juli niet meer geweest dus Marieke en ik waren erg blij dat we dat een keer op een maandagochtend zonder rijen op de kop konden tikken. Dit soort dingen zijn in NL niet voor te stellen. Ook in de winkelcentra in het een drukte van belang, mensen kopen nog steeds massaal de winkels leeg na de prijsverlagingen en wat je nu ziet is dat de winkels leeg raken of al leeg zijn. De winkels die geïmporteerde dingen verkopen (en dat zijn er heel veel want er wordt hier weinig lokaal gemaakt) denk bv aan kleding en elektronica blijven ook leeg omdat de overheid geen dollars beschikbaar stelt aan de bedrijven om weer te kunnen importeren. Mensen hier morgen ook maar een maximum aantal dollars per jaar opnemen, 2500, geloof ik en meer niet. Daar moeten ze het mee doen als ze op reis gaan of iets willen kopen in het buitenland. De boel zit gewoon op slot. In Nederland wordt er soms veel geklaagd over van alles en nog wat maar ik denk dat als de klagers een tijdje hier zouden wonen ze zich heel snel realiseren wat een fijn land NL is en dat we blij moeten zijn met wat we hebben.
Met ons Spaans gaat het goed, als we nu met vrienden afspreken, spreken we eigenlijk al veel in het Spaans, uiteraard af en toe nog steeds wel eens een woordje Engels als we er niet uitkomen maar het gaat zeker niet slecht. Soms als Martijn en ik eens in het park lopen gebruik ik wel eens een Spaans woord of een zin om de mensen van hun stuk te brengen haha. We worden hier namelijk veel aangekeken en nagestaard, ze zijn hier geen buitenlanders gewend en we vallen dus op, grappig om ze dan wel eens van hun stuk te brengen door te doen alsof we in het Spaans converseren :-)
Martijn heeft de afgelopen weken flink gebuffeld op het werk. Thomas en Rudi waren beide met verlof en Martijn heeft de boel draaiende gehouden. Hij heeft met name aan de transfer area gewerkt, dat is het gedeelte bovenaan de scheepshelling waar straks de schepen verplaatst zullen worden middels een kar. Er moest een werkvloer gestort worden van flink wat vierkante meters en dat komt deze week af. Hij is blij met het resultaat dus die welverdiende vakantie die er aankomt is zeker verdiend.
Ik ga zo langzaamaan het huis klaarmaken voor de logees en mijn koffertje pakken voor het nationale park Canaima, die hoogste waterval van de wereld wil ik nu wel eens in het echt zien!
Veel liefs
M&M
-
09 Januari 2014 - 23:46
Perry&janny:
hallo Maris en Martijn,
Live vanuit Houten vernemen wij het nieuws uit Venezuela en dat is soms Scary hoor!!!!!!
En dan die moord op werkelijk een moordvrouw Miss Venezuela wat laf zijn deze gasten zeg.
Waar is peter de Vries als er echt een zaak moet worden opgelost? ik denk dat hij nog steeds met een sporenonderzoek bezig is tussen de lakens samen met de moeder van Nathalie Holloway, die looser!!!
Maris niet meer alleen op stap, en als je gaat dan als GI Jane meteen dikke M16, nachtkijker, granaten en pistoolmitrailleur, just too kick some venezuelan ass!!!!!
Martijn schiet (woordspeling) al aardig op he? ik denk dat het eerder af is dan December 2014, en hoop dat jullie weer snel terugkomen in dat kleine veilige Nederland (er zijn maar 2 moorden gepleegd in januari 2014).
Het wordt alleen nu wel kouder deze maand dat is toch even wat minder leuk maar ach de Lente is nog maar 3 maanden verwijderd yahoo!!! dus zwembroek klaarleggen, barbeqeutje schoonmaken, en een bommetje maken( voor alle NSA spy's bommetje is op zijn Hollands benen bij elkaar en plonzen) in de sloot als het zover is.
Wat grappig dat jullie al degelijk Spaans spreken in zo'n korte tijd zeg, een gemiddelde NTI cursus duurt zo'n 12 maanden en dan ben je nog niet verder als Hasta La Vista of Mánáná, ha,ha
Er is trouwens een nieuw programma bij SBS6 en dat heet hoeveel ben je waard?
Misschien niet zo'n goed of geschikt programma voor Venezuela waar een mensenleven weinig waarde heeft.
Big Brother is een beter programma voor ze dan worden ze goed in de gaten gehouden die venezulaanse crimi's.
Ik heb ondertussen zoveel rooibos thee opgespaard dat ik gezien wordt als een Rooibos-Prepper, ha,ha
Hoe is het met Kyra en Bing? Het zijn volgens mij geen huistijgers meer he?
Emo is ook lief en heeft ook van die leuke streken als jouw kyra die altijd bij het eten met die snuit boven de voerbak gaat hangen.
Groetjes van Angel en Kyra vanaf de bank (ze zitten een hondenshow te kijk ) op animalplanet hun favoriete zender.
En ook groetjes van Janny die zit Goede Tijden te kijken
En natuurlijk ook van mij die vlijtige jongen die dit allemaal loopt te tikken!!!!!!
nou Maris en Martijn het aftellen gaat beginnen hoor, het is zo weer December (balen moeten weer al die kerstspullen uit de doos, ze zitten er net in), ha,ha.
doeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeggggggggggggggggggggggggg!!!!!!!!!!!
Perry en Janny
-
10 Januari 2014 - 21:52
Marloes & Bouke:
Hey lieverds!
Jezus dat is schrikken zeg! Als ik dat lees wil ik dat jullie liefst direct terugkomen! Maar aan de andere kant lees ik ook hoe goed jullie je vermaken en hoe mooi het land is! Wat goed om te zien dat jullie gesetteld zijn en met veel mensen om gaan. En zelfs al Spaans praten! Geweldig!! En dat geintje zou ik idd ook uithalen ha, ha. Leuk!
Nou lieverds, geniet van alles en doe voorzichtig.
Dikke kus ons -
11 Januari 2014 - 19:16
Fred:
Nou Maris, boeiend om te lezen en soms ook echt spannend. Idd. een land van uitersten.
Maar al met al komt je verhaal toch heel positief bij mij over. Dus zien ook wij er naar uit om jullie over acht weken (nog maar) te komen opzoeken. Maandag gaan we nieuwe paspoorten aanvragen en over een week de inentingen. Heb ook net een email naar mijn familie op Curaçcao gestuurd.Dus wij zijn ons aan het voorbereiden!
Geniet ervan, zeker ook met Simone en Jan.
Groetjes van Anneke en Fred -
12 Januari 2014 - 18:57
Mars&Joos:
Ola! Via de whatsapp hadden we al een korte versie meegekregen van de avonturen afgelopen week, maar zo lezen we het uitgebreide verhaal en dat is toch wel weer heftig. Gelukkig hoorden we ook net dat jullie weer in "safari" zijn, dus daar genieten jullie weer dubbel bij voor al dat heftige van deze week. Blijft leuk om deze verhalen te lezen en zo weer even te horen en voelen hoe het leven in VZ is. :)
Hele dikke knufs en tot skype of mails!
Ps. Perry zou columnist moeten worden!! Of is hij dat al?! We hebben weer keihard gelachen en met plezier de feedback van Grachtmuur 7 of 3 gelezen! xxx -
12 Januari 2014 - 23:37
Ben & Suus:
Hoi bro & maris!
Leuk weer een verhaal van jullie te lezen! Een verhaal met contrasten! We hebben hier (zelfs tot aan RTL Boulevard) het een en ander meegekregen over Miss Venezuela en haar tragische einde! Bah.. wat naar om te lezen dat jullie die weg ook hebben gereden. Gelukkig waren jullie niet op dezelfde tijd op de zelfde plaats (zoals P. R. de Vries het zou kunnen zeggen)! Maar niet te veel aan denken en nagenieten van een heerlijke dag safari!
Fijn om te lezen dat jullie al zoveel leuke en lieve mensen om jullie heen hebben verzameld! En dat is inderdaad in het zuidelijke temperament een pluspunt: die behandelen je (al gelijk) als familie!
Het harde buffelen van Tijn is ook al te zien op de foto's! Benieuwd hoe het er over een paar (8 nog maar!!) weken uit ziet! Kijk er super erg naar uit om jullie te zien en een kijkje te mogen nemen in jullie leven al daar! Ik moet mijn Spaans ook maar snel echt gaan afstoffen :) Dan kan deze 'blondine' ook wat verbaasde gezichten teweeg brengen ;)
Maar... eerst staat volgend weekend al (!!!!!) het bezoek van Simone en Jan voor de deur!! Jeej!! Alvast suuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuper veel plezier en geniet van elkaar en jullie welverdiende vakantie!! hoi hoi hoi! :D
Tot snel!!!! (dat kan ik nu echt zeggen!)
Liefs!
xxxx van ons! -
13 Januari 2014 - 15:00
Wil En Jan:
Hallo Mariska en Martijn,
Wel dat was of is weer een heel verhaal zeg, maar vol intresse gelezen.
Kijken er altijd weer naar uit.
Je ziet veel daar en maakt ook nog eens spannende avonturen mee.
Tjonge jonge zeg, als je er bij stil gaat staan, maar alles is goed gegaan.
Blijf wel allert zeg, en verder, geniet !
Fijn dat jullie de kerstdagen en de jaarwisseling ook gezellig door zijn gekomen.
Mooi dat jullie daar al een kennissenkring hebt opgebouwd.
Daar helpt natuurlijk ook jullie spaanse taal kennis aan mee, goed hoor.
En ook daar kun je dus ook al lol mee hebben, grappig.
Bij het inkopen van sommige dagelijkse boodschappen is het dus zaak om er op tijd bij te zijn.
Maar volgens ons lukt dat al aardig bij jullie, inburgeren op veilige afstand, niet ?
Ook goed te horen, dat het bij het werk van Martijn, goed verloopt.
Hij buffelt er anders ook goed voor.
Via de foto`s, krijgt het allemaal al aardig de contouren, mooi.
Martijn en Mariska, veel plezier met elkaar straks met Jan en Simone.
Geniet van elkaar en van de welverdiende vakantie.
Wat ik zo lees op de reacties, komen er nog meer van dat soort leuke momenten aan.
Wel, dan gaat zo`n jaar ook snel en krijg je het nog druk.
Houdt jullie haaks,
Knuffel en kus van ons,
Groetjes,
Tabe` Wil en Jan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
